UniversCiné utilise des cookies afin de vous offrir une expérience utilisateur optimale.
En les acceptant vous nous permettez d’améliorer nos services, de mesurer notre audience, de personnaliser votre expérience et vous pourrez bénéficier des fonctionnalités relatives aux réseaux sociaux.
Vous pouvez personnaliser vos choix en cliquant sur « PERSONNALISER » et obtenir davantage d'informations en consultant notre politique de gestion des cookies.
This is a modal window.
Début de la fenêtre de dialogue. La touche d'échappement annulera et fermera la fenêtre.
Fin de la fenêtre de dialogue.
Disponible dans l'offre d'abonnement
Disponible dans l'offre d'abonnement
Chaque année, durant 12 ans, le réalisateur Richard Linklater a réuni les mêmes comédiens pour un film unique sur la famille et le temps qui passe.
Chaque année, durant 12 ans, le réalisateur Richard Linklater a réuni les mêmes comédiens pour un film unique sur la famille et le temps qui passe. On y suit le jeune Mason de l’âge de six ans jusqu’à sa majorité, vivant avec sa sœur et sa mère, séparée de son père. Les déménagements, les amis, les rentrées des classes, les premiers émois, les petits riens et les grandes décisions qui rythment sa jeunesse et le préparent à devenir adulte…
Le lecteur n'est pas installé ?
Pour votre information, la lecture en mode hors-ligne n'est pas compatible avec le système d'exploitation Linux
Richard Linklater ziet een jongen voor zijn camera opgroeien in het tedere, raak geobserveerde Boyhood. 'You must use time as a tool, not
Richard Linklater ziet een jongen voor zijn camera opgroeien in het tedere, raak geobserveerde Boyhood.
'You must use time as a tool, not as a couch', orakelde JFK ooit. Indiefavoriet Richard Linklater denkt daar duidelijk ook zo over. Samen met acteur Ellar Coltrane, oftewel Mason, zoals zijn personage heet, is de voorbijglijdende tijd namelijk het hoofdbestanddeel van dit mooie, ontroerende opgroeidrama, dat Linklater met tussenpozen over een periode van twaalf jaar draaide.
Op die manier zie je Coltrane, amper zeven toen hij aan dit unieke filmproject begon, voor je ogen opgroeien. Gespreid over 160 heerlijke minuten wisselt Masons gezinssituatie, zakt zijn stem, breekt zijn hart en muteert hij van jongen tot man. Het lijkt alsof je door een fictief maar oprecht doorleefd dagboek bladert, met Linklaters fetisjacteur Ethan Hawke als Masons non-conformistische pa, Patricia Arquette als zijn zorgzame ma en Amerikaans suburbia als het banale decor waarin de tijd eveneens zijn gezapig malende tanden zet.
Een uitzonderlijk stilist is Linklater nooit geweest en ook nu toont de veelzijdige maker van Dazed and Confused (1993), Waking Life (2001), School of Rock (2003) en de ook al door tijd getekende Before-trilogie (1995, 2004, 2013) zich vooral een man van originele ideeën, revelerende momenten en sterke dialogen. Alleen paste zijn simpele rechttoe-rechtaanstijl nooit eerder zo organisch bij zijn thematiek, alsof de camera louter een discrete maar scherp observerende getuige is, terwijl je onder elk huis-, tuin- en keukentafereel hetzelfde genereuze hart rustig en consistent voelt kloppen.
Een intiem epos over de jongen in elk van ons, dat beslist een tijd in je geheugen zal blijven hangen.
Denk aan de meest catchy popsong die u kent, denk aan het zielroerendste boek dat u ooit hebt gelezen, het lieflijkste gedicht dat u ooit h
Denk aan de meest catchy popsong die u kent, denk aan het zielroerendste boek dat u ooit hebt gelezen, het lieflijkste gedicht dat u ooit hebt ingeademd, het beste rockconcert dat u ooit hebt bijgewoond, het verrukkelijkste landschap dat u ooit in u hebt opgenomen, de liefste persoon met wie u ooit hebt gekust, de warmhartigste woorden die iemand u ooit in het oor heeft gepreveld, denk aan de familiefoto die u het dierbaarst is – en u krijgt een vaag idee van hoe subliem en hoe wonderbaarlijk en hoe speciaal ‘Boyhood’ is. En als u nu vindt dat we hier een beetje overdrijven, ach, laat ons dan maar alleen met onze ontroering, maar geef tenminste toe dat het niet min is wat regisseur Richard Linklater – hij filmde ‘Boyhood’ over een periode van maar liefst twaalf jaar – heeft klaargespeeld. De hoofdfiguur Mason (Ellar Coltrane) verpopt zich voor je ogen van een kind in een man, en zijn vader (Ethan Hawke) en moeder (Patricia Arquette) zie je alsmaar ouder worden, en dat levert niet minder dan een onwaarschijnlijk fascinerende, ietwat surreële kijkervaring op. ‘Menselijke time-lapse fotografie’, zo omschrijft Ethan Hawke het, en dat is precies wat het is.
Maar weet u: indien Linklater niet de juiste beeldcomposities en de juiste toon had gevonden, indien hij niet het juiste script had geschreven, dan zou het wellicht zijn gebleven bij een interessante gimmick, een boeiend beeldexperiment. De échte krachttoer is dat Linklater erin is geslaagd de gigantische hoeveelheid beeldmateriaal die hij tijdens die twaalf jaar heeft vergaard te verwerken tot een bijna perfecte langspeler – de ultieme coming of age-film. Om te beginnen was het een briljante zet van Linklater om geen overnadrukkelijke bakens uit te zetten – er verschijnen geen tijdbalken op het scherm, geen jaartallen, geen ‘Thanksgiving 2006’-pancarten. De cineast laat de jaren zachtjes voorbijdobberen, al kun je uit allerlei kleine hints en subtiel ingebouwde markeringspunten – Mason en z’n zus die verkiezingsborden van Obama in de wijk neerplanten, de releaseparty van een Harry Potter-film, de gameboy die wordt ingeruild voor een Xbox – altijd wel afleiden in welke tijdkring we ongeveer zitten. Door vervolgens alleen maar korte episodes uit het leven van zijn protagonist te belichten, door Masons levensloop meer op te vatten als een wolk van kleine momenten dan als een opeenvolging van belangrijke gebeurtenissen, geeft Linklater zijn film een aangenaam meanderende atmosfeer mee, een poëtisch ritme dat met geen enkele stopwatch kan worden gemeten. Neem nu de scène waarin de ongeveer elfjarige Mason in de klas een ‘Wil je met me uitgaan?’-briefje van een meisje krijgt toegespeeld. Linklater laat niet zien of het wat wordt tussen die twee, maar dat hoeft ook niet: dat ene ultrakorte, prachtig uitgelichte shot van dat glimlachende meisje maakt voldoende duidelijk dat er in Masons jonge leven een nieuwe deur openzwaait, dat er in zijn wereld ineens een nieuw licht binnenvalt – meisjes!
Het mooie is natuurlijk dat u veel tafereeltjes en voorvalletjes zult herkennen: ‘Boyhood’ is van iedereen, maar vooral van u. Hoe langer ‘Boyhood’ duurt, hoe meer weemoed er zich in de ziel begint op te stapelen – wij moeten nu ineens denken aan die monumentale uitspraak van Roy Batty in ‘Blade Runner’: ‘Al die momenten zullen verloren gaan in de tijd, als tranen in de regen.’ Maar Linklater schuwt ook de wrangheid niet: sommige scènes laten zien dat er niet veel voor nodig is – aanhoudende financiële problemen, de verkeerde partner, een drankzuchtige stiefvader – om een kinderleven voorgoed te verwoesten. En al die tijd – de film duurt bijna drie uur – laat Linklater de prachtigste popsongs opwieken, en waaien er schitterende flarden dialoog voorbij: ‘Sinds de komst van Facebook zitten we in een soort tussenin-toestand. We zijn niet echt geïnteresseerd in wat onze vrienden op Facebook zetten, maar we zitten ook niet in de échte wereld.’ Indeed.
Ja, ‘Boyhood’ maakt iets los. U zult het merken wanneer u de zaal buitenstapt: dit is één van die films die er op een magische manier voor zorgen dat de wereld er ineens een beetje anders uitziet; alsof je de gevels en de straten en de mensen ineens in een ander licht ziet. En terwijl je op flanellen benen en met tranen in de ogen die veranderde wereld binnenstapt, weet je: meesterwerk gezien.
Scenarist-regisseur Richard Linklater (van de trilogie Before Sunrise, Before Sunset, Before Midnight) dwingt bewondering af met zijn visie
Scenarist-regisseur Richard Linklater (van de trilogie Before Sunrise, Before Sunset, Before Midnight) dwingt bewondering af met zijn visie en durf. Sinds zijn debuut Slacker (1991) doet hij eigenlijk nog altijd hetzelfde, namelijk een handvol personages volgen zonder veel stilistische franjes, maar met des te meer aandacht voor karaktertekening en natuurlijke dialogen. Het levert een superieure soap op over liefde, relaties, ouder worden, een bestemming vinden in je leven, vrijheid versus conformisme. Maar er zijn ook minpunten.Door het concept van ‘een lach en een traan’ zakt de dramatische intensiteit soms gevaarlijk laag en bepaalde acteurs leggen niet al te veel diepgang in hun personages. Zo lijkt Ethan Hawke op elk moment in lachen te gaan uitbarsten, terwijl het personage van de alcoholische stiefvader op de rand van het karikaturale balanceert. Vooral de natuurlijke vertolkingen van de kinderen en jongvolwassenen houden je bij de les.BOYHOOD is een ongewone en onderhoudende kijkervaring. Nadat je de bioscoop hebt verlaten, blijven de personages van deze warmbloedige film je nog dagenlang gezelschap houden.
Gorik De HenauKevin au sujet de
Nos offres d'abonnement
BASIQUE ETUDIANTS
| 1 | € |
| le 1er mois(1) |
SANS ENGAGEMENT puis 4,99€ /mois
Sur présentation d'un justificatif(2)
BASIQUE
| 1 | € |
| le 1er mois(1) |
SANS ENGAGEMENT puis 6,99€ /mois
PREMIUM
| 9 | ,99€ |
| /mois |
SANS ENGAGEMENT
* A l'exception des films signalés
CINÉPHILE
| 15 | ,99€ |
| /mois |
SANS ENGAGEMENT
*A l'exception des films signalés
BASIQUE ETUDIANTS
| 49 | ,99€ |
| /an |
Sur présentation d'un justificatif(2)
BASIQUE
| 69 | ,99€ |
| pour 1 an |
PREMIUM
| 99 | ,99€ |
| pour 1 an |
* A l'exception des films signalés
CINÉPHILE
| 175 | ,99€ |
| pour 1 an |
* A l'exception des films signalés
Vous devrez fournir un justificatif de scolarité (carte étudiante ou certificat, en .pdf ou .jpg).
UniversCiné se réserve le droit d'annuler l'abonnement sans possibilité de remboursement si la pièce
jointe envoyée n'est pas conforme.
Offre valable 12 mois à partir de la date de l'abonnement
_TITLE
Page d'accueil
Catalogue
Nouveautés
CONNEXION
